” Το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ ή η επιτομή του εθνομηδενισμού. “

Του Γιώργου Καραμπελιά
Το σκανδαλώδες «κόψιμο» της Σαμπιχά Σουλεϊμάν από τα ευρωψηφοδέλτια του Σύριζα δεν αποτελεί παρά την τελική πινελιά στην ολοκλήρωση ενός ψηφοδελτίου, το οποίο σηματοδοτεί και μία ρεβάνς –ή αποκάλυψη;– των απροκάλυπτα εθνομηδενιστικών κύκλων στο εσωτερικό του κόμματος.
Διότι το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ήδη σκανδαλώδες –και απολύτως μονομερές ως προς την κύρια κατεύθυνσή του, τόσο ως άνοιγμα προς το εκσυγχρονιστικό ΠΑ.ΣΟ.Κ. όσο και ιδιαίτερα βεβαρυμμένο σε μια απολύτως εθνομηδενιστική κατεύθυνση. Οι παρουσίες ανθρώπων όπως ο Δημήτρης Χριστόπουλος, διαβόητο μέλος του ΚΕΜΟ (Κέντρου Ερεύνης Μειονοτικών Ομάδων) και απροκάλυπτου υποστηρικτή των Σκοπίων και των νατοϊκών επεμβάσεων στη Γιουγκοσλαβία˙ η παρουσία της πασίγνωστης ανανικής Σίας Αναγνωστοπούλου· η υποψηφιότητα του Σημιτογιωργακικού Στέλιου Κούλογλου, θα ήταν ήδη αρκετές, με το ειδικό βάρος τους και την κατεύθυνση την οποία σηματοδοτούν, για να σφραγίσουν αυτό το ψηφοδέλτιο. Όμως δεν έμειναν μόνον εκεί οι φωστήρες της πλειοψηφίας του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ενέταξαν στο ψηφοδέλτιο και το αγαπημένο παιδί του ΓΑΠ, Κρίτωνα Αρσένη, που, όπως δηλώνει στο βιογραφικό του, υπήρξε «ο μόνος μη Τούρκος εργαζόμενος στο υπουργείο Οικονομικών της Τουρκίας» (σημειωτέον αυτή η επαγγελματική του δραστηριότητα δεν περιλαμβάνεται στο σημερινό του βιογραφικό το οποίο έχει αλλοιώσει) και ο Αντώνης Κανάκης, υπαρχηγός της Λούκας Κατσέλη, σημιτικός και υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ, το 2004. Αυτοί ήρθαν να προστεθούν σε πολλούς άλλους γνωστούς και μη εξαιρετέους «αντιεθνικιστές», όπως ο Γιάννης Μηλιός, ο Δημήτρης Παπαδημούλης, και άλλοι ών ουκ έστιν αριθμός.
Η προσπάθεια μιας φαινομενικής εξισορρόπησης αυτής της κυρίαρχης επιλογής, με την παρουσία και κάποιων διαφορετικών φωνών, όπως του Νίκου Ξυδάκη, της Πέπης Ρηγοπούλου ή της Σοφίας Σακοράφα, αποτελούσε τη στάχτη στα μάτια των αφελών. Ωστόσο, το έσχατο επιχείρημα όλων εκείνων των φίλων μας, που είτε συμμετέχουν, είτε ερωτοτροπούν με τον ΣΥΡΙΖΑ, ήταν η παρουσία –όντως εμβληματική– της Σαμπιχά Σουλεϊμάν, μιας Ρομά μουσουλμάνας που αντιστρατευόταν την πολιτική ενσωμάτωσης της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης στην Τουρκία, διακηρύσσοντας πως είναι Ελληνίδα και όχι Τουρκάλα μουσουλμάνα. Αυτή η υποψηφιότητα αποτελούσε την πέτρα του σκανδάλου για όλους τους υποταγμένους στην τουρκική πολιτική και τους κήνσορες του αντιεθνικισμού. Γι’ αυτό και έκαναν ό,τι μπορούσαν για να την εκδιώξουν από το ψηφοδέλτιο. Και το πέτυχαν. Διότι, όπως δήλωσε ο Δημήτρης Χριστόπουλος, που φαίνεται πως είναι αυτός που καθορίζει την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και όχι ο Τσίπρας, αυτός δεν μπορούσε να είναι συνυποψήφιος με μια υποψήφια που αρνείται ότι «η μειονότητα είναι ένα ενιαίο συμπαγές τούρκικο πράμα», και «δούλεψε» για να διωχθεί! Εξάλλου, προχθές μόλις, ο Κούλογλου επιτέθηκε στον φίλο του Σταύρο Θεοδωράκη, γιατί δεν υπερασπίστηκε όπως όφειλε τον Νίκο Δήμου, υποχωρώντας στον «λαϊκισμό», σε μια χώρα που ο Κούλογλου χαρακτήρισε σαν το «Ιράν της Ευρώπης»!
Έτσι, ολοκληρώθηκε μια πορεία αποκάλυψης του βαθειά ριζωμένου, στην ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, εθνομηδενισμού, που δεν μπορεί να θεραπευτεί με την συχνή επανάληψη της λέξης «πατρίδα» από τον Τσίπρα. Εξάλλου, και ένας γνωστός προδότης –που κυβέρνησε, για κακή μας τύχη, και τη χώρα – μιλούσε συχνά-πυκνά για την «πατρίδα». Χρειάζεται ρήξη με τα κυκλώματα του εκσυγχρονισμού και του εθνομηδενισμού, τα οποία ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για την σημερινή κατάντια της χώρας και τα οποία αποδεικνύεται ότι είναι κυρίαρχα σε αυτό το κόμμα, γι’ αυτό και το εμποδίζουν να μεταβληθεί σε ηγεμονική πολιτική δύναμη.
Διότι, στην Ελλάδα της κρίσης, της πείνας των μνημονίων και του τσαλαπατήματος της αξιοπρέπειάς μας, από Δύση και Ανατολή, δεν μπορεί να υπάρξει αυθεντική αντιμνημονιακή δύναμη αν δεν είναι ταυτόχρονα πατριωτική. Και ακριβώς γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ αποπνέει αυτό το ισχυρό «άρωμα» του εθνομηδενισμού, δεν κατορθώνει να μεταβληθεί σε πραγματικά πλειοψηφική πολιτική δύναμη. Γι’ αυτό και δεν μπορεί να ξεκολλήσει από τα χαμηλά δημοσκοπικά ποσοστά, γι’ αυτό και είναι συνυπεύθυνος, όπως όλοι οι εθνομηδενιστές, για την γιγάντωση της Χρυσής Αυγής, διότι εγκαταλείπει τον πατριωτισμό και τα εθνικά συμφέροντα στη ρητορική των φασιστών.
Αν στην Ελλάδα υπήρχε σήμερα μια αντιμνημονιακή πατριωτική δύναμη, θα μπορούσε να συσπειρώσει την πλειοψηφία του λαού. Και αυτή η δύναμη δεν είναι ούτε μπορεί να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ.  Και, πάντως, σε καμία περίπτωση δεν είναι το ευρωψηφοδέλτιό του.

About these ads

Συνταγματική εκτροπή ή αλλιώς… Δημοκρατία κέκληται…

της Ιωάννας Κολοβού

Εκείνο που με εντυπωσιάζει (αν μπορεί να με εντυπωσιάσει κάτι πια) αυτές τις ημέρες είναι ο μικρόνους τρόπος με τον οποίο η Νέα Δημοκρατία προσπαθεί να υποβαθμίσει την υπόθεση Μπαλτάκου.  Η κ. Άννα Ασημακοπούλου εκπρόσωπος του κόμματος, βγαίνει σε εκπομπή –ες και δηλώνει:  Εντάξει τελείωσε, ο πρωθυπουργός απομάκρυνε τον κ. Μπαλτάκο, όλα καλά, τι άλλο θέλετε;
Ο Έλληνας πολίτης θέλει και κάτι άλλο. Θέλει να μάθει για την ουσία, γι αυτά τα τερατώδη που ξεστόμισε για τη Δικαιοσύνη και για τον Σαμαρά ο συνεπής συνεπέσταστος  στην ιδεολογία του, κ. Μπαλτάκος . Αλήθεια, σε τι βαθμό είχαν  ιδεολογικές διαφορές με τον Σαμαρά και παρ όλα αυτά, του έδωσε αυτό το κομβικό πόστο; Ποιος το πιστεύει αυτό;
Για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, ο Σαμαράς ιδεολογικά και εκ παραδόσεως, κινείται στην  άκρα Δεξιά. Εκείνο που τον κάνει να φαίνεται πιο …αριστερά της άκρας Δεξιάς, είναι η κόντρα του με τον Μητσοτάκη, τον άνθρωπο που για πολλούς Έλληνες είναι κόκκινο πανί. Αυτή η κόντρα τον ενέδυσε με πιο…δημοκρατικό μανδύα, η απομάκρυνσή του τότε, από τη ΝΔ τον έσωσε και κορυφώθηκε με τη δημιουργία της Πολιτικής Άνοιξης.
Ο πρωθυπουργός βρίσκεται αυτή τη στιγμή τραγικά εκτεθειμένος. Το παιχνιδάκι με την Τρίτη Εξουσία και η προσπάθεια  χειραγώγησής της, ξεσπεπάστηκε! Δεν τον σώζει ούτε η υποτιθεμένη έξοδος στις …Αγορές (Ώ της μεγάλης αυταπάτης).
 Κι όμως κάτι τον σώζει και πάλι εδώ. Το ότι αυτός που ξεσπέπασε το βρόμικο παιχνίδι του ήταν ο Κασιδιάρης! Η Χρυσή Αυγή! (Καλά εδώ είναι να γελάει κανείς αν σοβαρά, ο Μπαλτάκος και ο Σαμαράς πίστευαν ότι οι Χρυσαυγίτες θα είχαν «μπέσα»  ή ότι θα τους τη χάριζαν!!)
Βλέπουμε όμως ακόμα και τον ΣΥΡΙΖΑ να αντιδρά μουδιασμένα! Αντί να ξεσηκώσει τον κόσμο μπροστά σ αυτή την καταφανή Συνταγματική εκτροπή! Τι φοβάται; «Έπιασε» λοιπόν η θεωρία των δύο άκρων την οποία ευαγγελιζόταν ο Χρύσανθος Λαζαρίδης; Τι φοβάται η αξιωματική αντιπολίτευση; Μήπως την πουν τρομοκράτη ή μήπως πουν ότι ταυτίζεται με τη  Χρυσή Αυγή; Θα το αφήσει κι αυτό να περάσει έτσι;
Από την πλευρά της η Δικαιοσύνη, στέκεται αμήχανη (;).Αντί να διαρρήξει τα ιμάτιά της και να αρχίσει δυναμικά να αποδεικνύει ότι δεν είναι έτσι όπως την παρουσιάζουν, απλά …απαγόρευσε την κοινοποίηση προϊόντων υποκλοπής. Πονάει κεφάλι, κόβει κεφάλι!  Δεν είναι όμως αυτή λύση, για μια Δημοκρατία με σαφώς διαχωρισμένες τις εξουσίες.
Η Δικαιοσύνη πρέπει να είναι η σωσίβια λέμβος, σε μια ευνομούμενη πολιτεία και η απαντοχή του κατατρεγμένου πολίτη.
Η πράξη του Κασιδιάρη είναι αυτή που είναι, απολύτως σύμφωνη με τη μπραβίστικη ιδεολογία του. Μένουμε όμως σ αυτή και πετάμε την ουσία;
Εδώ μιλάμε για Συνταγματική εκτροπή! Εδώ μιλάμε για κατάλυση των Δημοκρατικών Θεσμών. Απροκάλυπτα! Για λίγους (η πολλούς) ψήφους!!! (σ.σ. η λέξη ψήφος παίρνει και αρσενικό και θηλυκό άρθρο) . Ο Σαμαράς με την ασυλία που του δίνει η …φιλία του με την προστάτιδα  Μέρκελ και άλλα ευρωπαϊκά ναζιστικά κατάλοιπα, προσπαθεί να χώσει  στη φυλακή τη Χρυσή Αυγή για να καρπωθεί τους ψηφοφόρους της. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι απέτυχε. Η ενδεχόμενη κατρακύλα του κόμματος στις επερχόμενες ευρωεκλογές είναι προφανές ότι τον έχει πανικοβάλει. Το ενδεχόμενο να μην μπορεί να συνεργαστεί ούτε καν με το …εξαφανισμένο πια ΠΑΣΟΚ, τον έχει καταβάλλει.  Γι αυτό προσπαθεί να γαντζωθεί από όπου μπορεί. Η Δικαστική Εξουσία δεν αποφάνθηκε ακόμα αν η Χρυσή Αυγή είναι ή όχι εγκληματική οργάνωση. Πως η Εκτελεστική Εξουσία το προεξοφλεί;  Στο φινάλε είναι ένα κόμμα μέσα στο πλαίσιο του Συντάγματος, κάποιες χιλιάδες πολίτες το ψήφισαν. Πολύ θα ήθελαν εκεί στου Μαξίμου να βγάλουν και τον ΣΥΡΙΖΑ τρομοκρατική οργάνωση και να εξοφλήσουν, σ’ αυτή την περίπτωση όμως τα πράγματα τα βρήκαν λίγο πιο ζόρικα!
Και είναι να απορεί κανείς:  Λέμε ότι αυτοί που ψήφισαν τη Χρυσή Αυγή ήταν οι απελπισμένοι, οι αγανακτισμένοι., Ότι αυτή ήταν μια ψήφος τιμωρητική. Αυτοί που ψήφισαν Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ, πως αποκαλούνται άραγε; Αυτοί μάλιστα (οι λίγοι έστω) που προτίθενται να…ξαναψηφίσουν και να ξανακάνουν το ίδιο έγκλημα;